Teksty krytyczne
Pejzaże Południa 2012. Sjesta w Galerii aTAK
Fragment tekstu o wystawie Sjesta. Pejzaż Południa 2012.
Wchodząc w przeniknięte delikatnym światłem pomieszczenia,stając twarzą w twarz z unikatowymi pejzażami, doświadczam się specyficznego klimatu południa.(...) Każda z prezentowanych na wystawie prac to nie tylko migawka, ulotne wspomnienie, które zostawiło ślady w duszy i pamięci twórców, ale to także wynik indywidualnego, bardzo osobistego kontaktu naturą.(...) Wieczór w Vellano [ autorstwa Magdaleny Laskowskiej] kojarzy się z pracami niemieckich romantyków. Pozostałe prace artystki cechuje niesamowita różnorodność: jedne stonowane, zbudowane z gładko położonych plam barwnych, z fragmentami architektury o surowo zarysowanych, geometrycznych bryłach, jak np. Zmierzch, drugie natomiast - o niemal fowistycznej kolorystyce - jak Kapliczka w górach.(...)
tekst: Patrycja Nikiel, źródło: http://www.poland-art.com/index.php/recenzje/721-patrycja-nikiel/musniete-pomieniami-slonca-pejzaze-poludnia-2012-sjesta-w-galerii-atak
Fragment tekstu z katalogu „Promocje 2011” – Andrzej Saj
Fragment tekstu z katalogu „Promocje 2011”,
wyd. Galeria Sztuki w Legnicy, ISBN 978-83-62534-13-5
Młodzi malarze mają dzisiaj skłonność do budowania własnych światów – konstruktów wyobraźni, jakby konkurujących z tymi, które udostępnia wirtualna rzeczywistość, generowana komputerowo. Cenione są światy wybujałej, fantazyjnej, acz realistycznie oddanej rzeczywistości – w których obrazach to, co niemożliwe, co wykreowane, spotyka się z tym, co zastane lub realnie odtworzone. Potwierdzają to nagrody ostatniego konkursu – w obrazach prezentujących rzeczywistość (świat przedstawiony niemal fotograficznie), bądź porządkowany w strukturach formalnych (malarska kompozycja niemal realnego pejzażu) – które wyraźnie odsyłają do treści głębszych, skrytych, choć niejako przeświecających z materii obrazowej. Jest to w istocie malarstwo realistyczne, ale to ten rodzaj realności, która „wzmacnia” […] upraszczającą abstrakcyjność (Laskowska) […], „prześwita” inny porządek, jakby epifaniczna prawda rzeczy pierwszych, rudymentarnych. Stąd prace […] M. Laskowskiej […] stanowiłyby tu świetną egzemplifikację owych dominujących tendencji, przy tym są propozycją już dojrzałą, intrygującą, odbiorczo – bo zawierają wiele niedomówień i odsyłaczy do intencji autorskich, co zaciekawia, niepokoi.
Andrzej Saj, krytyk, redaktor naczelny magazynu „Format”
Wstęp do katalogu Magdaleny Laskowskiej – Maria Teresa Krawczyk
Magdalena Laskowska zainteresowała się pejzażem już w trakcie studiów na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wyborowi kierunku poszukiwań z pewnością sprzyjała atmosfera pracowni kierowanej przez prof. Stanisława Baja oraz znajomość jego znakomitych prac inspirowanych nadbużańskim krajobrazem. Poznawała historię gatunku ulegając fascynacji dziełami starych mistrzów. Wśród ulubionych znaleźli się m.in.: Ambrogio i Pietro Lorenzetti, Pieter Breughel, Caspar David Friedrich, a także belgijscy surrealiści René Magritte i Paul Delvaux. Podziw dla ich sztuki nie skutkował zapożyczeniami w warstwie formalnej jej malarstwa. Fakt, iż na tej liście zabrakło nazwisk wybitnych polskich pejzażystów dziewiętnastowiecznych, wymownie świadczy o tym, iż nie interesuje ją wierne odwzorcowanie form i barw występujących w naturze, ale ich subiektywna interpretacja.